Trójwymiarowa kompozytowa siatka drenażowa jest powszechnie stosowanym materiałem drenażowym w dużych projektach. Jak więc należy ją łączyć podczas budowy?
1. Regulacja kierunku połączenia
Podczas układania trójwymiarowej kompozytowej siatki drenażowej należy dostosować kierunek rolki materiału, aby zapewnić prostopadłość jej długości do głównego kierunku drogi lub projektu. Taka regulacja pozwala siatce drenażowej zachować stabilne parametry drenażu przy przenoszeniu obciążeń, zoptymalizować ścieżkę przepływu wody i poprawić wydajność odwodnienia. Nieprawidłowa regulacja kierunku może prowadzić do słabego odwodnienia lub lokalnego gromadzenia się wody, co negatywnie wpływa na efekt projektu.
2. Zakończenie materiału i nakładanie się
Trójwymiarowa kompozytowa siatka drenażowa musi być zakończona, a geowłókniny na sąsiednich rdzeniach geowłókniny muszą być nałożone na siebie wzdłuż kierunku rolki materiału. Podczas nakładania należy upewnić się, że geowłóknina jest płaska i pozbawiona zmarszczek, a długość nakładu spełnia wymagania projektowe. Zasadniczo, długość nakładu podłużnego nie powinna być mniejsza niż 15 cm, a długość nakładu poprzecznego powinna mieścić się w zakresie 30–90 cm. Niedostateczna długość nakładu może prowadzić do niewystarczającej wytrzymałości połączenia, co wpływa na stabilność siatki drenażowej; natomiast nadmierna nakładka może zwiększyć straty materiału i utrudnić budowę.
3. Wykorzystanie złączy
W procesie obróbki połączeń, dobór i zastosowanie łączników jest niezwykle istotne. Zazwyczaj do łączenia rdzeni geosiatki sąsiednich rolek geowłókniny stosuje się białe lub żółte plastikowe klamry lub paski polimerowe. Podczas łączenia należy używać łączników, aby zamocować je w określonych odstępach (np. co 30 cm lub 1 m) na całej długości rolki materiału. Łączniki muszą być wystarczająco wytrzymałe i trwałe, aby zapewnić stabilność połączeń. Nieprawidłowe użycie łączników może spowodować poluzowanie się lub odpadnięcie połączeń, co negatywnie wpłynie na skuteczność drenażu siatki.
4. Mocowanie nakładających się geowłóknin
Jeśli trójwymiarowa kompozytowa siatka drenażowa jest układana pomiędzy fundamentem, podstawą i podbudową, nakładające się geowłókniny muszą zostać zamocowane. Metody mocowania obejmują ciągłe zgrzewanie klinowe, zgrzewanie płaską głowicą lub szycie. Podczas zgrzewania należy upewnić się, że spoiny są równe, estetyczne i bez przeskoków; podczas zszywania można zastosować zgrzewanie płaską głowicą lub zwykłe zszywanie, aby spełnić minimalne wymagania dotyczące długości zszywania. Mocowanie może zwiększyć wytrzymałość i stabilność połączeń oraz zapobiec przemieszczaniu się lub uszkodzeniu geowłóknin podczas układania wypełniaczy.
5. Specjalne traktowanie środowiska
W szczególnych warunkach, na przykład gdy na powierzchni żwirowej poduszki fundamentowej znajdują się gruboziarniste kamienie, aby zapobiec przebiciu geomembrany antyprzesiąkowej, należy rozsypać i rozwałkować na powierzchni żwirowej poduszki fundamentowej cienką warstwę piasku mieszanego (o grubości 3-5 cm). Warstwa piasku powinna całkowicie pokrywać powierzchnię żwirowej poduszki fundamentowej, a w warstwie piasku nie może znajdować się żwir o uziarnieniu większym niż 4 mm. Podczas budowy w niskich lub wysokich temperaturach należy podjąć odpowiednie środki ochronne, takie jak podgrzewanie łączników i dostosowanie czasu budowy, aby zapewnić, że jakość połączeń nie będzie miała wpływu na środowisko.
Jak widać z powyższego, obróbka połączeń trójwymiarowej kompozytowej siatki drenażowej jest kluczowym elementem procesu budowlanego, który ma bezpośredni wpływ na efekt drenażu i ogólną stabilność siatki drenażowej. Przestrzeganie specyfikacji dotyczących dopasowania kierunku połączeń, zakończenia materiału i zakładki, zastosowania łączników, mocowania geowłókniny na zakładkę oraz specjalnej obróbki środowiskowej może zapewnić wytrzymałość i stabilność połączeń oraz poprawić efektywność drenażu i żywotność siatki drenażowej.
Czas publikacji: 24-06-2025
